Zgodnie z przepisem art. 96 § 3 Kodeksu wykroczeń, karze grzywny podlega osoba, która wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzyła pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Kwestia zgodności wyżej wymienionego przepisu z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej będzie już drugi raz w tym roku przedmiotem rozpoznania przez Trybunał Konstytucyjny.

W marcu 2014 r. Trybunał Konstytucyjny odpowiedział na pytanie Sądu Rejonowego Lublin-Zachód, który przedstawił Trybunałowi wątpliwości dotyczące tego czy przepis przedmiotowy nie narusza zasady proporcjonalności i adekwatności sankcji prawnokarnej za czyn zabroniony. Pytanie prawne oparte było na porównaniu tego przepisu k.w. do innych przepisów prawa karnego, przewidujących karalność zachowania polegającego na niezawiadomieniu organów ścigania o popełnieniu czynu zabronionego przez inną osobę, które dotyczą jednak najpoważniejszych przestępstw. Odpowiadając na to pytanie prawne Trybunał Konstytucyjny uznał, że przepis jest zgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, a także, że przyczynił się do poprawy bezpieczeństwa na drogach i nie jest nadmiernie restrykcyjny, gdyż przewiduje wyłącznie karę grzywny. Orzeczenie zapadło w pełnym składzie, jednak przy trzech zdaniach odrębnych.

Pod koniec maja 2014 r. Trybunał Konstytucyjny miał zająć się jeszcze raz kwestią zgodności przepisu art. 96 § 3 k.w. z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Prokuratora Generalnego RP. W wniosku złożonym w lutym 2013 r. Prokurator Generalny między innymi wskazał, że przepis może być niezgodny z art. 2, art. 31 ust. 3 i 42 ust. 1 i 2 Konstytucji RP. Zdaniem Prokuratora Generalnego jeżeli fotografia wykonana przez fotoradar nie pozwala na identyfikację sprawy wykroczenia, a potwierdza jedynie fakt, iż niezidentyfikowany kierowca przekroczył dozwoloną prędkość lub nie zastosował się do sygnałów świetlnych na skrzyżowaniu, zasada domniemania niewinności stoi na przeszkodzie przypisaniu komukolwiek winy za dane wykroczenie. W uzasadnieniu wniosku wskazano między innymi, że „Dążenie danej służby do pociągnięcia za wszelką cenę do odpowiedzialności kogokolwiek w związku z ujawnionym wykroczeniem nie może stanowić żadnego usprawiedliwienia dla kierowania do właściciela lub posiadacza pojazdu alternatywnego żądania przyjęcia mandatu karnego za to wykroczenie lub denucjacji innej osoby. Żądanie takie można, jak się wydaje, zinterpretować jako przyjęcie przez służbę domniemania winy właściciela lub posiadacza pojazdu sfotografowanego przez urządzenie rejestrujące”.

Rozprawie miał przewodniczyć Prezes Trybunału Konstytucyjnego Andrzej Rzepliński, a jej sprawozdawcą być sędzia Wojciech Hermeliński.